W przypadku małych psów, do 5 kg, dawka karmy suchej jednorazowo wynosi zazwyczaj około 80 g. W przypadku średniej wielkości psów, do 10 kg, wartości te wynoszą od 80 g do 150 g. Jeśli chodzi o średnie psy, do 20 kg, wartości te wahają się od 80g do 240 g karmy suchej. Rasy do 30 kg mają o wiele szersze widełki – od 80 g do 320 Poszukajmy odpowiedzi na te pytania. Przyjmuje się, że zdrowy, dorosły pies potrzebuje 2- 2,5 g białka/ kilogram masy ciała/dobę. Podstawowym źródłem białka jest mięso. Dobra karma powinna zawierać co najmniej 80% mięsa. Jeśli podajemy gorsze jakościowo mokre karmy, mają one mniejszą zawartość białka, a więcej produktów Ile podawać karmy - masz z tyłu opakowania karmy w takiej tabelce, tam wszystko pisze podam ci przyklad z mojej karmy dla yorkow ( mam yorka ) a więc : Waga psa : 2.0 kg ilość karmy w g : 40 g 2.5 kg 50 g 3.0 kg 60 g To przykład dla Cb :-) Pies powinien mieć staly dostęp do czystej i świeżej wody regularnie wymienianej. Domowe jedzenie dla psa – dieta oparta na surowym mięsie. Mówiąc o diecie opartej na surowym mięsie, wielu psich opiekunów ma na myśli koncepcję żywieniową BARF. Zgodnie z jej założeniami, aż 60% jadłospisu powinno stanowić mięso z kośćmi i chrząstkami, 20% – warzywa i owoce z przewagą tych pierwszych, 10% – podroby Docelowo powinien jeść różne gatunki mięsa, ryby, nabiał (jaja, twarogi), warzywa i owoce, ewentualnie wypełniacz (np. ryż, makaron). Zakazane są czekolada, winogrona/rodzynki, cebula i czosnek w dużych ilościach i gotowane/pieczone kości. Quote. W każdym przypadku, kiedy Twój pies spożyje coś, czego nie powinien jeść, koniecznie obserwuj pupila. Jeśli wiesz, że spożyty przez psa artykuł jest toksyczny i może doprowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, niezwłocznie skonsultuj się z lekarzem weterynarii, który powie Ci, jak należy postępować w konkretnym przypadku. cwry27. Zalecana dzienna dawka jest jedynie wskazówką, ponieważ potrzeby różnią się znacznie w zależności od dawka powinna być dostosowana do stanu ciała uzyskać łatwy w użyciu system oceny kondycji ciała i porady dotyczące odpowiedzialnego karmienia, dowiedz się więcej o tym, ile karmić mojego psa. dziennie. Potrawa jest przygotowana do spożycia na sucho, ale można ją zwilżyć ciepłą wodą, aby wzmocnić smak. Zawsze zapewnij dużo czystej, świeżej wody pitnej Poniższe wartości są jedynie ogólną gramów karmy powinien spożywać pies dziennieSkonsultuj się z lekarzem weterynarii w celu uzyskania specyfikacji. Szczenięta od 4 do 6 miesięcy powinien jeść 250 gramów dziennie w 3 w wieku 6 miesięcy należy podawać 300 lub 400 gramów dziennie w 2 porcjach. 8-miesięczne szczenięta powinny dostać 300 gram dziennie w 2 (wszystkie psy starsze niż dwanaście miesięcy)waga psa (kilogramy)Ilość paszy dziennie (gramy)1 - 525 - 505 - 1050 - 10010-20 100 - 20020 - 30200 - 30030 - 40300 - 450Szczenięta (wszystkie psy poniżej 12 miesiąca życia)waga psa (kilogramy)Ilość paszy dziennie (gramy)1 - 550 - 1005 - 10100 - 20010-20 200 - 300Ile gramów karmy powinien spożywać pies dziennieZalecane średnie wartości w tych przypadkach to na ogół :Szczenięta w wieku od 2 do 3 miesięcy otrzymają od 150 do 200 gramów dziennie w 4 porcjach. Ze względu na wiek powinny być karmione dietą lekką lub zmieszane z wodą. Skonsultuj się z lekarzem weterynarii w celu uzyskania w wieku od 4 do 6 miesięcy powinny otrzymywać 250 gramów dziennie w 3 szczenięta powinny otrzymywać 300 lub 400 gramów dziennie w 2 szczenięta powinny otrzymywać 300 gramów dziennie w 2 rasach olbrzymich należy zapewnić dodatkową porcję wapnia w diecie, aby wspomóc szybki wzrost tych się ze swoim zwykłym specjalistą od zwierząt o tym, jakie suplementy powinieneś zaoferować swojemu psu w zależności od jego rasy, oprócz tych, które zwykle znajdują się w jego ilość karmy dla dorosłego psaW przypadku psów dorosłych musimy uciekać się do pokarmów z różnych rodzajów karmy " dorośli " . Aby podać odpowiednią dawkę, niezbędna jest znajomość wagi psa i wykonywanej przez niego aktywności aby zapewnić psa 2 posiłków dziennie (w południe / w nocy) i obserwuj swoje dzienne zapotrzebowanie na psy, na przykład Chihuahua. Ważą około 2-3 funtów. Potrzebują od 50 do 90 gramów suchej karmy i około 250 ml wody psy, na przykład West Highland White Terrier. Waga od 3 do 5 kg. Potrzebują porcji od 90 do 120 gramów suchej karmy i od 400 do 500 ml wody i średnie psy, na przykład Buldog. Te psy mogą ważyć od 5 do 10 funtów. Będą potrzebować porcji 120-190 gramów suchej karmy i od 500 do 600 ml wody - małe psy na przykład spaniel. Ważą około 10 do 15 funtów. Potrzebują porcji od 190 do 260 gramów suchej karmy i od 600 do 700 ml wody psy , na przykład seter angielski. Ważą około 15 do 20 funtów. Potrzebują porcji od 260 do 310 gramów suchej karmy i od 900 ml do 1 litra wody - duże psy na przykład Bokser. Ważą około 20 do 30 funtów. Potrzebują porcji od 310 do 410 gramów suchej karmy i od 1 do 2 litrów wody psy na przykład Rottweiler. Ważą około 30 do 40 funtów. Potrzebują porcji od 500 do 590 gramów suchej karmy i od 2 do 3 litrów wody psy na przykład dog niemiecki. Ważą ponad 50 funtów. Potrzebują porcji od 590 do 800 gramów suchej karmy, w zależności od ich wagi, oraz około 3 litrów wody karmy mogą się różnić w zależności od zachowania psa i potrzeb ważne jest, aby Twój pies był aktywny podczas ćwiczeń. Pomiary wody wymienione w tej tabeli są przybliżone i zalecane dla zdrowej osoby dorosłej o normalnym poziomie aktywności fizycznej dla możesz przekarmić szczeniaka?Układ pokarmowy szczenięcia jest bardzo delikatny, a kołysanie go zbyt dużą ilością jedzenia jest receptą na które jedzą zbyt dużo, często wymiotują, aby zmniejszyć nacisk na rozdęty brzuch. … Aby uniknąć tego nieprzyjemnego problemu, podawaj szczeniakowi zalecaną ilość o stałej najlepiej karmić szczeniaka?Najlepszy czas na pierwszy posiłek dla Twojego szczeniaka to około 7 rano, w południe na obiad i 17:XNUMX na posiłek powinien być zawsze około godziny 17:XNUMX, aby miał wystarczająco dużo czasu na strawienie pokarmu i wyeliminowanie go po raz ostatni przed mam wiedzieć, czy przekarmiam szczeniaka?Bardzo częstym objawem przejadania się jest wypróżnienie pies to normalne rano, ale łagodne w gdy niektóre rasy wydają się być bardziej podatne na gazy, częste występowanie gazu, który jest nietypowy pod względem zapachu, często sugeruje, że coś jest nie tak w twoim systemie. Żywienie owczarka niemieckiego powinno obejmować pokarmy mięsne, węglowodany, zawarte np. w kaszy i ryżu, oraz warzywa. Należy zapewnić psu odpowiednią ilość witamin, D3, A i witamin z grupy B. Ważny jest też stały dostęp do wody. Żywienie owczarka niemieckiego powinno obejmować pokarmy mięsne, węglowodany, zawarte np. w kaszy i ryżu, oraz warzywa. Należy zapewnić psu odpowiednią ilość witamin, D3, A i witamin z grupy B. Ważny jest też stały dostęp do wody. Owczarki niemieckie mają wrażliwe żołądki i nie powinny dostawać bardzo tłustych pokarmów. Specjalne zasady karmienia dotyczą także ciężarnych suk. Kasia gotuje z pieczone bataty Czym karmić owczarka niemieckiego? Owczarki niemieckie w wieku szczenięcym potrzebują witamin A, B1, B2, B6, B12, D3 i E. Niezbędna w ich diecie jest duża ilość białka. Owczarki przybierają na wadze nawet 1 kg tygodniowo, dlatego muszą dostawać zbilansowane posiłki. Zbyt mała ilość np. witaminy D3 może skutkować schorzeniami kostnymi. Żywienie owczarka niemieckiego powinno opierać się na potrawach mięsnych z dodatkiem kaszy i makaronu. Do tego należy podawać warzywa i owoce. Psa najlepiej przyzwyczajać do pokarmów, które będzie otrzymywał, już od wieku szczenięcego. Dorosłe psy niechętnie przekonują się np. do owoców lub warzyw, jeśli wcześniej ich nie dostawały. Z diety owczarka powinno się wykluczyć bardzo tłuste pokarmy. Mogą one niekorzystnie wpływać na pracę trzustki. Psy tej rasy mają niestety skłonność do zapadania na schorzenia trawienne. Bardzo istotny w diecie każdego psa jest stały dostęp do świeżej wody. Częstotliwość karmienia owczarka niemieckiego Owczarka niemieckiego należy karmić jedzeniem w odpowiedniej temperaturze: nie wyższej niż 36 stopni Celsjusza. Posiłki powinno się podawać o stałych porach. Psu, który nie chce jeść, trzeba zabrać miskę po 5 minutach. Po posiłku nie należy planować dla niego żadnych aktywności. Co można podawać owczarkowi niemieckiemu? Owczarki niemieckie mogą jeść: warzywa, np. marchew i resztę włoszczyzny, szpinak, sałatę, gotowane ziemniaki (surowych nie trawi żaden pies), buraki, rzodkiewkę, owoce: jabłka, banany, gotowane lub surowe mięso: koninę, wołowinę, cielęcinę bądź wieprzowinę; ostatni rodzaj mięsa należy dokładnie ugotować, podanie surowej może wywołać ryzyko choroby Aujeszkyego, kasze, np. kukurydzianą, jęczmienną, mannę, ryż, makarony – niezbyt często, ze względu na ich kaloryczność, gotowane ryby morskie, biały ser, surowe żółtko jaja, jogurt naturalny lub twaróg, jako naturalne probiotyki, które korzystnie wpływają na florę bakteryjną jelita. Psu można podawać podroby, np. serca, wątróbkę lub nerki, jednak nie należy tego robić częściej niż raz na miesiąc. Te części mięsa zawierają dużą ilość toksyn. Co 1-2 tygodnie można też dać psu do zjedzenia kości. Powinny mieć dużą chrząstkę i być twarde: najlepsze będą kości cielęce. Zawierają one wapń, fosfor i magnez. Owczarkom niemieckim, a także pozostałym psom, nie należy podawać kruchych kości. Mogą one bowiem zranić lub nawet przebić przewód pokarmowy zwierzęcia. Częste jedzenie kości wywołuje zaparcia i niestrawność. Nie powinny ich jeść psy, które skończyły 6 lat. Czym karmić ciężarne suki W diecie ciężarnej suki owczarka niemieckiego powinna znaleźć się większa ilość białka. Należy też zwiększyć udział wapnia, witamin D3 i A. Suczka nie może dostawać kości 3 tygodnie przed planowanym porodem. Po urodzeniu szczeniąt należy ją nakarmić, nawet jeśli nie będzie chciała jeść. Po porodzie suka musi dostawać lekkostrawne pożywienie. Ilość podawanego jedzenia powinna być większa niż w czasie ciąży i przed nią. Pies musi bowiem wykarmić swoje potomstwo. Po zakończeniu karmienia szczeniaków stopniowo można powrócić do zwykłej diety dla owczarków. Sucha karma dla owczarka niemieckiego W sklepach dostępne są pełnowartościowe suche karmy. Są dostosowane do zapotrzebowania pokarmowego psów. Najlepiej kupować te przeznaczone dla zwierząt o konkretnych potrzebach i w określonym wieku. Skład karmy dla psa seniora różni się od tego dla szczeniąt lub zwierzęcia, które ma problemy np. z nerkami. Należy wybierać karmy renomowanych firm. Porad odnośnie zakupu karmy można zasięgnąć u lekarza weterynarii. Warto także zapoznać się z informacjami na forach bądź blogach hodowców. Czym nie karmić owczarka niemieckiego? Owczarek niemiecki nie powinien jeść: słodyczy, a w szczególności czekolady, która jest trująca dla psa, czosnku, cebuli, fasoli oraz pozostałych roślin strączkowych, pasztetowej, kaszanki i innych tego typu wyrobów garmażeryjnych, potraw z dużą ilością przypraw. Pies, który nocuje na dworze, musi mieć zapewnione ciepłe schronienie. Zobacz, wymiary i rodzaje bud dla psa. Dieta psa powinna być zbilansowana. Czy wiesz, jakie witaminy pies powinien otrzymywać w diecie? Czy wiesz, jak objawia się stres u psa? Zobacz, jakie mogą być problemy z psychiką psa spowodowane stresem. Jedzenie dla psa powinno być odpowiednio dobrane i zróżnicowane. Dowiedz się, ile powinien jeść pies i czy może pić mleko. Pies jest z natury zwierzęciem mięsożernym, ale nie oznacza to, że przeciętny dorosły osobnik musi być odżywiany tylko mięsem, gdyż taka dieta nie jest zdrowa. Pies, który nie wydatkuje energii na ogrzewanie organizmu, mieszka w ciepłym domu, ma umiarkowaną ilość ruchu i nie pracuje, wymaga wyłącznie karmy bytowej, którą stanowi, oprócz innych składników, 4 -5 g białka na jeden kilogram masy ciała. Reproduktor, poza okresem eksploatacji, otrzymuje normalną porcję karmy bytowej. Suka w pierwszym tygodniu po kryciu i w drugiej połowie ciąży powinna dostawać znacznie więcej białka, witamin, zwłaszcza wit. A i składników mineralnych. Natomiast bardzo duże zapotrzebowanie na białko ma karmiąca suka i w zależności od ilości szczeniąt, powinna otrzymać niekiedy nawet sześciokrotną dawkę bytową rozłożoną na 4 - 6 posiłków. Mleko suki jest dwukrotnie bogatsze w białko od mleka krowiego i zawiera ok. 9% tłuszczu. Do jego produkcji potrzebna jest obfita ilość pełnowartościowej karmy. Dorosłemu, nie pracującemu psu można, bez szkody dla jego organizmu, obniżyć, nawet na dość długo, codzinną dawkę białka do trzech, a nawet do dwóch i pół gramów na kilogram masy ciała. Nie wolno natomiast oszczędzać żywiąc sukę w zaawansowanej ciąży lub karmiącą oraz żywiąc szczenięta i młodzież (do piętnastu miesięcy). Nadmiar białka jest niecelowy, ponieważ wykorzystane będą około cztery gramy, a nadwyżka zostanie zdezaminowana i przerobiona na tłuszcz. Obciąża się w ten sposób wątrobę i nerki. Białko to również biały ser. Podając często i dużo białego sera trzeba pamiętać, że nadmiar powoduje niedobór żelaza. Dobrym źródłem żelaza są wszelkie produkty zawierające krew zwierzęcą (należy unikać przypraw), które podaje się pomieszane z serem. Celowo omawiam tradycyjne formy urozmaicenia karmy gdyż złym rozwiązaniem tej kwestii jest jej monostruktura, prowadząca często do kłopotów skórnych i różnych zaburzeń w rozwoju ogólnym. Stosując nawet najlepsze gotowe karmy, dobrze jest je urozmaicać, bacznie obserwując wszelkie zmiany wyglądu psa. Poprawne żywienie psa sprowadza się do dostarczenia mu niezbędnej ilości kalorii. Zapotrzebowanie na energię zależy od wielu czynników takich jak: wiek psa, rodzaj okrywy włosowej, temperatura otoczenia, aktywność czworonoga i jego budowa. Wielkość psa jest funkcją strat ciepła. Im mniejszy "obiekt", tym stosunek powierzchni do objętości jest mniej korzystny. Mały pies na jednostkę masy potrzebuje więcej energii niż duży (większe straty ciepła). Psy miniaturowe na 1 kg masy potrzebują od 100 - 120 cal. Małe psy (5 - 7 kg) odpowiednio 80 - 90 cal. Średnie (10 - 15 kg) 70 cal. Duże (15 - 25kg) 70 cal. Bardzo duże (powyżej 25 kg), do których zalicza się rottweiler, ok. 50 cal/kg masy ciała. Reasumując duże psy mają większe dzienne zapotrzebowanie na energię niż psy małe, ale zapotrzebowanie to w przeliczeniu na jednostkę masy ciała zmienia się w proporcji odwrotnej. Osobna sprawa to zapotrzebowanie na energię szczeniąt i suk w czasie laktacji. Szczeniętom należy dostarczać ok. dwu-trzykrotnie większą dawkę energii niż psom dorosłym o takiej samej masie ciała. W przypadku karmiących suk, ich potrzeby energetyczne mogą przekraczać 4 - 6 krotnie dawkę bytową. Część energii dostarcza białko, jednakże głównym jej źródłem powinny być węglowodany, ale nie więcej niż 10g/1kg wagi psa. Do produktów białkowych zalicza się mięso (bardzo wartościowe i dobrze trawione), ryby, żółtko, biały ser, mleko. Im bardziej urozmaicona jest karma, zwłaszcza w przypadku białka, tym lepiej jest ono wykorzystane, np. dobrze jest podać w codziennej porcji trochę mięsa, trochę białego sera, trochę ryby, od czasu do czasu żółtko (obfite źródło białka). Jeżeli podajemy białko z jajka, to musi być ścięte. Surowe białko wiąże witaminy grupy B i mogą wystąpić kłopoty z sierścią. Ponieważ białka mają niejednolity skład, im więcej rodzajów jest w dawce pokarmu, tym większa szansa, że się nawzajem uzupełnią. Tłuszcze powinno się podawać w ilości nie przekraczającej 1,5 g/kg masy ciała. Zapotrzebowanie na tłuszcze częściowo pokrywane jest przez produkty białkowe, należy je więc zaledwie uzupełniać i to najlepiej w postaci oleji roślinnych, ze względu na obecność nienasyconych kwasów tłuszczowych potrzebnych do rozpuszczania wit. A, D, E, które nie rozpuszczone kumulują się w organiźmie i mogą uszkodzić wątrobę lub rozmiękczyć kości. Na podstawie obserwacji dzikich psów wysunięto tezę, że żywienie psa domowego powinno nawiązywać do zachowań jego dzikich przodków. Uzębienie psowatych nadaje się nie tylko do spożywania mięsa. Należący do psowatych kojot ma bardzo urozmaiconą dietę składającą się zarówno z mięsa jak i roślin. Podobnie szakale, w zależości od miejsca pobytu i możliwości zdobycia pokarmu mają bardzo urozmaicone menu. Gotowe karmy dla psów zawierają najczęściej wszystkie niezbędne składniki odżywcze i podawanie przez dłuższy czas jednego rodzaju pożywienia nie powinno być szkodliwe. Oczywiście pamiętać należy o dostosowywaniu takiego pożywienia do sytuacji i warunków w jakich pies znajduje się. Może zdarzyć się, że następuje odmowa spożywania karmy, która przez dłuższy czas była akceptowana. Wtedy należy ją zmienić lub urozmaicić. Odwrotny przypadek to rzadko występująca u psów neofobia - niechęć do zmiany rodzaju pokarmu. Nieznany pokarm niesie ryzyko niezaspokajania potrzeb żywieniowych, nieufność i będzie początkowo przyjmowany tylko w niewielkich ilościach lub wręcz nastąpi odmowa jego przyjmowania. Często po jednej, dwóch małych dawkach następuje akceptacja i nowe pożywienie może być włączone do diety. Elementem pożywienia współczesnego psa są węglowodany: płatki kaszowe, ryż, makaron itp. Słodycze i cukier są bardzo niewskazane. Odradzam podawanie grubych (pęczak, mazurska), gotowanych kasz. Bardzo dobre natomiast są zaparzane płatki jęczmienne lub owsiane. Nie wolno ich tylko długo gotować. Kleik powstały w efekcie rozgotowania kasz i płatków czy ryżu jest koloidem i absorbuje wapno. Błędne jest mniemanie, że płatki owsiane powodują wydalanie wapnia z organizmu. Jeżeli nie są rozgotowane, stanowią wartościowy składnik pożywienia. Oczywiście niczego nie można stosować jednostronnie. Również ryż błyskawiczny należy gotować nie dłużej niż przepisowe 6 minut. Dobrze i krótko (ok. 10 minut) gotuje się kasza kukurydziana. Jest ona bardzo wartościowym dodatkiem. Koniecznym składnikiem paszy są surowe jarzyny i owoce. Psy chętnie jedzą tartą marchew, zwłaszcza doprawioną łyżeczką oleju sojowego lub słonecznikowego, jabłka a niektóre lubią kiszoną kapustę. Nie należy podawać roślin strączkowych, bo działają rozdymająco i gazopędnie. Bardzo dobra jest mączka sojowa. Wyeliminować należy przyprawy, podobno zwłaszcza ziele angielskie jest szczególnie szkodliwe i wywołuje podrażnienie skóry. Do karmy powinno się dodawać szczyptę soli (ok. 340 mg na dzień), ale lepiej za mało niż za dużo, ponieważ sól źle działa zwłaszcza na nerki psa. Pozostaje omówić witaminy i składniki mineralne. Wśród tych ostatnich najważniejszy jest wapń i fosfor. Szczególnie podkreślam podawanie wapnia, gdyż przy niewłaściwym żywieniu mogą powstać jego niedobory. Z wyjątkiem mleka, żółtego sera i kości, inne produkty wchodzące najczęściej w skład karmy, zawierają więcej fosforu niż wapnia. Trzeba zatem przede wszystkim uzupełniać wapń. Dzienne zapotrzebowanie u dorosłego psa wynosi ok. 250mg/kg. Wapń można podawać w postaci preparatów(najlepszy jest cztero- składnikowy: calcium phosphoricum, calcium gluconicum, calcium lacticum, calcium carbonicum). Bardzo dobre są kości ( nie podaje się długich kości z drobiu, dziczyzny, królików). Nie należy się obawiać przedozowania wapnia, ponieważ nadmiar zostanie wydalony z kałem. Niebezpieczne natomiast jest przedawkowanie witamin A i D. U dorosłego psa dzienna dawka na 1 kg masy wynosi: wit. A - 100 jednostek, wit. D - 10 jednostek. Wit. C jest syntetyzowana w psim żołądku, jednak zwłaszcza w okresie wzrostu lepiej jest podawać ją w ilości 1-2 pastylki (forte) dziennie. Ma to wpływ na prawidłowy rozwój stawów. Wskazane jest, aby pożywienie było źródłem niezbędnych witamin. Zwłaszcza latem, gdy jest słońce, należy zaniechać podawania wit. D. Dorosłe osobniki (z wyjątkiem szczennych i karmiących suk) można karmić raz dziennie (ale lepiej dwukrotnie), o stałej porze, najlepiej między 18 a 19. U psów starszych lepiej jest dzienną porcję podzielić na dwa razy i okroić węglowodany, aby zmniejszyć ryzyko "przekręcenia żołądka", które niestety zdarza się u dużych ras. Z tego też względu nie karmimy psa przed spacerem czy jakimkolwiek większym wysiłkiem. Wieloskładnikowe jedzenie i nieprzekarmianie to podstawowy kanon żywienia każdego psa. Rottweilery nie mają pod tym względem żadnych dodatkowych wymagań. Jeżeli są racjonalnie i o stałych porach karmione, od początku nie dokarmiane smakołykami i od szczenięctwa zapoznawane z różnymi rodzajami pożywienia, będą jeść chętnie i niewybrednie z pożytkiem dla organizmu, dobrej kondycji i zdrowego wyglądu. Wiadomo też, że dobrze żywionego psa poznaje się między innymi po pięknej, błyszczącej sierści. Wiadomo, że nawet psy tej samej rasy, w tym samym wieku i o jednakowym ciężarze potrzebują różnej ilości pokarmu. Zależy to od wartości kalorycznej podawanego pożywienia, ilości substancji odżywczych, jak również od sposobu używania psa i ilości ruchu. Dlatego zapotrzebowanie na kalorie oraz strukturę i ilość pokarmu należy traktować indywidualnie. Pamiętać jednak należy, że organizm psa, zwłaszcza młodego, musi dostawać określone składniki pokarmowe niezbędne dla właściwego rozwoju i zdrowia. Inaczej nieco niż w przypadku psa dorosłego przebiega żywienie młodego, rosnącego rottweilera. Pamiętać należy, że wszelkie zaniedbania w podawaniu psiakowi produktów niezbędnych dla jego dobrego rozwoju, są trudne do naprawienia. Dlatego oprócz bezwzględnie koniecznej porcji ruchu na świeżym powietrzu i przestrzegania zasad higieny, należy psiakowi dostarczyć pożywienie, zawierające wszystkie wymienione poprzednio składniki, nie zaniedbując zwłaszcza wapnia. Pomiędzy czwartym a piątym miesiącem życia rottweiler zmienia zęby. Mleczaków było 28, teraz nasz pupil będzie miał 42 zęby. Wyrastające, nowe zęby stanowią duże obciążenie dla gospodarki wapniowej rosnącego organizmu. Zwłaszcza w tym okresie należy wykazać dużą troskę o właściwy skład pożywienia, szczególnie zwrócić uwagę na mieszanki mineralne, witaminy i białko. Zachodnioeuropejscy hodowcy, jak również Amerykanie podają młodym rottweilerom, z dobrym skutkiem dla ich rozwoju, znaczne dawki Ponieważ nasze doświadczenia hodowlane potwierdzają celowość jej stosowania, zwłaszcza w żywieniu szczeniąt i młodzieży, jest to uwzględnione w prezentowanych dalej przykładach posiłków. Ruchliwość, szybka przemiana materii i niewielka pojemność żołądka wskazują na konieczność wielokrotnego karmienia naszej pociechy w ciągu dnia. Ważne jest, ażeby pokarm był podawany zawsze o tej samej porze. Potrzeby wynikające z rozwoju organizmu i motoryki młodego rottweilera wskazują, że dzienna porcja karmy, w pewnym okresie, może być większa niż w przypadku dorosłego osobnika. Częstotliwość karmienia jest najczęściej następująca: wiek w miesiącach ilość posiłków dziennie zapotrzebowanie na pokarm przy 30% suchej masy do 4 4 wg obserwowanego zapotrzebowania 4 - 6 3 powyżej 6 2 jednorazowo 1,0 do kg Konsekwencją właściwego żywienia jest dobry rozwój (w kategoriach wymiernych). Są to sprawy osobnicze gdyż trudno jest ująć w ciasne ramki procesy zachodzące w żywym organizmie. Dlatego nasze obserwacje należy traktować orientacyjnie. Przy omawianiu problematyki żywienia jeszcze raz podkreślam: pamiętajmy, aby nie dawać psu: smakołków i jedzenia o bardzo wyraźnym smaku, gdyż prowadzi to do grymaszenia; kaszy jęczmiennej i wszelkich produktów zbożowych rozgotowanych na klej; mąki, soli (może być ale bardzo mało); wieprzowiny; prostych kości drobiu i dziczyzny; nylonowych opakowań wędlin itp. odpadków. Pies to nie śmietnik! Przyzwyczajanie rottweilerka do gotowych karm jest bardzo ważne gdyż ze względu na wygodę takiej formy żywienia staje się to zjawiskiem powszechnym. Niektóre karmy po namoczeniu znacznie zwiększają swoją objętość. Dlatego przed podaniem należy zalać je mlekiem lub wodą i chwilę odczekać, ażeby wspomniane "puchnięcie" nie następowało w psim żołądku. W przypadku żywienia pieska różnymi preparatami instant dla dzieci, typu "Bobovita", które zawierają cukier, należy uważć i jeżeli zaobserwujemy "rozluźnienie" żołądka, przerwać ich podawanie. Zmienić na grysik ryżowy na wodzie + uzupełnienia Uwaga: od 3 do 6 miesiaca życia podajemy pieskowi 1 pastylkę C-forte, a od 6 miesiąca 2 pastylki C-forte w cyklu: 5 dni podawania, 2 dni przerwy. Gotowe, suche karmy radzę wprowadzać stopniowo, zaczynając od jednego posiłku. Jest to bardzo wygodna forma żywienia. Jakościowo różnią się one między sobą dość znacznie. Wielu hodowców prowadzi dystrybucję gotowych karm różnych firm i ze zrozumiałych powodów nie są oni obiektywnymi konsultantami. Dlatego opinii na ten temat należy zasięgnąć w sekcji rasy macierzystego oddziału Związku Kynologicznego. Pamiętać jednocześnie należy, że najbardziej obiektywnym weryfikatorem jakości każdej karmy jest dobry rozwój i piękny wygląd naszego pupila. Niniejsze opracowanie zawiera podstawowe wiadomości, niezbędne dla nowonabywcy małego rottweilerka. Dla lepszej klarowności informacji tekst został znacznie ograniczony do niezbędnego minimum. Źródło: Jan Borzymowski "Rottweiler przyjaciel i obrońca" aktualizacja dnia 18:58 Ile powinien jeść szczeniak? Podejmując się opieki nad szczeniakiem, należy mieć świadomość, że dobry start maleństwa pozwoli mu zdrowo się rozwijać i zapobiec wielu problemom zdrowotnym na dalszych etapach życia. To duża odpowiedzialność, ale i przyjemność: patrzeć, jak początkowo mały, niesforny psiak z każdym dniem rozwija się i poważnieje. Ile powinien jeść pies młody? Ilość i rodzaj karmy powinny być dopasowane do rasy, wielkości, wieku i kondycji zdrowotnej psa. Zapotrzebowanie młodych psów na pokarm jest szczególnie duże. Szybko rozwijający się organizm wykorzystuje ogromne ilości energii – co jednak nie oznacza, że mały piesek może jeść wszystko i w każdych ilościach. Zbyt duża ilość przyswajanego pokarmu prowadzi do nadwagi, której skutkami mogą być problemy ze stawami i kośćmi łap oraz kręgosłupa. Jak często powinien więc jeść szczeniak? W przypadku psów młodszych niż pół roku warto wdrożyć karmienie nawet do 4-5 razy na dobę, wraz z wiekiem zmniejszając częstotliwość. Regularność to klucz do sukcesu, jeśli chodzi o prawidłowy proces trawienia i przyswajanie składników odżywczych z pożywienia. Na opakowaniu karmy zawsze znajduje się tabelka podpowiadająca dawkowanie jedzenia dla psa. Ważne, by dostosować karmę do rasy czy specjalnych wymagań dietetycznych zwierzęcia – producenci karm dla zwierząt opracowują bowiem specjalne receptury, które odpowiadają potrzebom naszych podopiecznych. Na rynku można obecnie bez trudu znaleźć karmy dla szczeniąt ras małych, średnich czy dużych. Tym, co je różni jest obecność wapnia i fosforu, a więc pierwiastków mających szczególny wpływ na rozwój kości i stan skóry. Warto także zadbać o to, aby pies był karmiony o stałych porach – w ten sposób nie zdąży zgłodnieć pomiędzy porcjami, dzięki czemu nie rzuci się na miskę z karmą, kiedy przyjdzie pora posiłku, co pomoże uniknąć połykania dużych kawałków bez gryzienia. Dodatkową korzyścią karmienia o konkretnych godzinach jest fakt, że zwierzę przyzwyczajone do pełnej miski o danej porze zyskuje związane z rytmem dnia poczucie bezpieczeństwa. Więcej o karmieniu szczeniąt przeczytasz tutaj. Ile powinien jeść dorosły pies? Shutterstock Zapotrzebowanie na składniki odżywcze dorosłych psów w stosunku do okresu szczenięcego drastycznie się zmienia, dlatego trzeba dowiedzieć się, w jaki sposób zmodyfikować dietę pupila, by dostarczać mu ich optymalne ilości. Warto zastanowić się, czy podawać psu karmę mokrą czy suchą – znacznie różnią się one kalorycznością. Jeśli więc zdecydujemy się pozostać przy suchym jedzeniu, należy zmniejszyć wielkość porcji: karma sucha zawiera więcej kalorii i ma w swoim składzie mniej wody. Pies karmiony głównie tzw. chrupkami powinien też codziennie pić więcej wody niż ten, który będzie jadł przede wszystkim karmę mokrą. Dawkowanie karmy dla psa dorosłego zależy przede wszystkim od rasy i aktywności zwierzaka. Jeśli pupil towarzyszy nam podczas długich spacerów, joggingu lub jest regularnie szkolony, jego zapotrzebowanie na pożywienie na pewno jest wyższe niż w przypadku psa o małej aktywności fizycznej. Niektórzy producenci proponują opiekunom psów karmy opracowane specjalnie z myślą o konkretnej rasie – receptury takich produktów uwzględniają zapotrzebowanie na określone pierwiastki lub składniki odżywcze i najczęściej występujące problemy żywieniowe. To, ile powinien jeść pies, zależy też od indywidualnych potrzeb i uwarunkowań zdrowotnych każdego osobnika, dlatego po zauważeniu problemów z trawieniem u pupila należy interweniować od razu – mogą być spowodowane zarówno zbyt dużą ilością spożytej karmy, jak i obecnością w niej składników trudnych do strawienia przez psi organizm. Warto odciążać układ trawienny psa, jeśli tylko istnieje taka możliwość. W tym celu zaleca się między innymi, aby duże psy spożywały dzienną porcję pokarmu w dwóch lub trzech turach (np. rano i wieczorem bądź rano, w porze obiadowej i wieczorem), co pozwoli na spokojne strawienie, zwiększy uczucie sytości, a także przyczyni się do regulacji układu trawiennego i zapobiegnie problemom z wypróżnianiem. Wraz z upływem lat należy pomyśleć o zmianie karmy dla psów seniorów – jest ona zwykle mniej kaloryczna, co jest szczególnie ważne, ponieważ metabolizm starszych osobników działa znacznie wolniej. Taka karma jest też zwykle bardziej miękka – dzięki temu starszemu psu łatwiej ją pogryźć. Dawkowanie karmy dla psa Dawkowanie jedzenia dla psa to kwestia ważna nie tylko dla zdrowia fizycznego, ale i psychicznego psa – najedzony i zadowolony pies o wiele chętniej uczestniczy w spacerach, zabawach, jest posłuszny w stosunku do swojego opiekuna, a co najważniejsze – nie czuje tak silnej pokusy, aby podczas spaceru ukradkiem pochłonąć wyrzucone przez kogoś resztki. Nie istnieje idealna i uniwersalna dawka karmy, jaka będzie odpowiadać wszystkim psom o podobnej masie ciała. Poszczególne rodzaje karmy różnią się od siebie składem, kalorycznością, a w przypadku karmy suchej nawet wielkością czy kształtem chrupek, co nie musi odpowiadać każdemu zwierzakowi. Warto o tym pamiętać i po prostu sprawdzić, co najbardziej odpowiada naszemu czworonożnemu przyjacielowi. Dawkowanie samodzielnie przygotowanego pożywienia O ile na opakowaniu gotowej karmy można znaleźć informacje o tym, jak ją dawkować, o tyle bardziej problematyczna jest kwestia samodzielnego przygotowywania posiłków. Chcąc przygotowywać posiłki dla psa – gotowane lub surowe (BARF) – trzeba się na tym znać. I nie jest to wyłącznie kwestia tego, ile porcji dziennie podać oraz jakiej wielkości. Bardzo istotny jest stosunek określonych składników odżywczych, które w gotowej karmie są zbilansowane. Jeśli zdecydujemy się na gotowanie lub „barfowanie”, musimy po pierwsze wiele na ten temat poczytać, po drugie powinniśmy skonsultować się z lekarzem weterynarii, a po trzecie (może nawet najważniejsze!) – musimy bacznie obserwować psa, jak reaguje na dietę. Na co zwrócić uwagę? Na pewno na wagę psa – nie może on tyć ani chudnąć, bo to znak, że pies jest przekarmiany i posiłki są zbyt kaloryczne lub wręcz przeciwnie – posiłki są zbyt skąpe i pies jest niedożywiony. Ponadto warto obserwować zachowanie psa (czy nie staje się apatyczny lub nadmiernie pobudzony) i wygląd jego sierści – zdrowa sierść jest lśniąca, nie może wypadać. Wszelkie odstępstwa od normy powinny wzbudzić naszą czujność. Może to bowiem oznaczać, że psi organizm zmaga się z nadmiarem lub niedoborem pewnych substancji odżywczych. Cukrzyca u psa i kota: dieta Postęp praktycznie w każdej dziedzinie wiedzy jaki dokonał się w ostatnim stuleciu jest ogromny i dzisiaj trudno wyobrazić sobie życie bez wielu udogodnień technicznych czy rzeczy codziennego użytku. Wiele z nich rzeczywiście mocno ułatwia nam codzienną egzystencję czyniąc ją wygodniejszą, przyjemniejszą i w wielu aspektach zdrowszą. W ciągu ostatnich lat zmieniło się też podejście do zwierząt towarzyszących i mocno wzrosła rola jaką spełniają bytując z nami we wspólnym środowisku domowym. Zwierzęta „typowo produkcyjne” nastawione na wytwarzanie żywności, którą następnie można sprzedać uzyskując środki finansowe przestały być tylko i wyłącznie pacjentami gabinetów weterynaryjnych. Stały się nimi również nasi pupile, psy i koty, które choć nie są źródłem zysków i ich nie wypracowują to spełniają szereg niewymiernych ról dla swych właścicieli, niejednokrotnie awansując do roli pełnoprawnych domowników. Takie zmiany wymogły na społeczeństwie daleko idące konsekwencje dotyczące choćby żywienia czy ograniczenia rozrodczości zwierząt żyjących w naszych obejściach. Wzrosło znaczenie sterylizacji czy kastracji w celu ograniczenia niechcianych miotów czy upowszechniły się gotowe, przemysłowe karmy bytowe, przez co właściciele mogli zadbać o prawidłowe żywienie nie poświęcając temu zbyt wiele czasu czy środków. Oczywiście pociągnęło to za sobą również szereg zjawisk niekorzystnych z otyłością i nadwagą na czele. Nasiliło się także występowanie wielu chorób związanych z niewłaściwą wagą ciała i małą ruchliwością naszych pupili z których najczęściej występującą jest cukrzyca. To właśnie ona, będąc jedną z kluczowych chorób cywilizacyjnych stała się jedną z częściej występujących zaburzeń natury endokrynologicznej wymagających intensywnego leczenia. Nie sposób jednak zapanować nad właściwym poziomem cukru we krwi nie wdrażając jednocześnie odpowiedniej zbilansowanej diety zapobiegającej nagłym skokom glukozy . Czym więc żywić chore na cukrzycę psy i koty? W niniejszym artykule postaram się przybliżyć co wybierać, a czego unikać w diecie chorego zwierzaka. Co to jest cukrzyca?Które zwierzęta są najbardziej narażone?Dieta cukrzycowa dla kota i psaDieta w cukrzycy insulinoniezależnejIndeks glikemicznyPrzykładowa tabela: produkty i ich indeks glikemicznyGotowe diety cukrzycowe komercyjneSuplementy diety w cukrzycyCynkChromInne suplementy i witaminyZmiana dietyDieta domowa w cukrzycy Co to jest cukrzyca? Cukrzyca (łac. diabetes melitus) jest często występującą chorobą metaboliczną charakteryzującą się stanem hiperglikemii czyli podwyższonym poziomem glukozy we krwi co wynika z bezwzględnego lub względnego niedoboru insuliny. Co niezwykle istotne jest najczęstszą chorobą endokrynologiczną u małych zwierząt, swym występowaniem obejmując około 1-2 % całej populacji co przy liczbie utrzymywanych przez nas zwierząt jest ilością ogromną. Insulina wytwarzana jest przez komórki beta wysepek trzustkowych (Langerhansa) na skutek przyjęcia pokarmu i jej poziom wzrasta po każdym posiłku. Odpowiada za wykorzystanie przez każdą komórkę organizmu glukozy ułatwiając jej przenikanie do wnętrza, tym samym obniżając stężenie glukozy w surowicy. Stymulacja wydzielania insuliny następuje nie tylko na skutek wzrostu stężenie glukozy ale również: aminokwasów,acetylocholiny,glukagonu,hormonów jelitowych np. gastryny. Insulina ułatwiając wejście glukozy do komórek zaopatruje mięśnie szkieletowe, serce, tkankę tłuszczową leukocyty, komórki fibroblastów, aortę i inne tkanki w łatwo dostępną energię. Właściwy poziom insuliny warunkuje tym samym nie tylko prawidłowy metabolizm węglowodanów lecz również, o czym nie wolno nam zapominać białek i tłuszczy. Znaczny bowiem niedobór insuliny wpływając na procesy glukoneogenezy powoduje mobilizację białek i tłuszczy ustrojowych. Konsekwencją będzie obciążenie wątroby kwasami tłuszczowymi co może prowadzić do stłuszczenia wątroby oraz syntezą związków ketonowych (kwasu acetylooctowego, acetonu, kwasu beta- hydroksymasłowego) i ciężką kwasica ketonowa. Wyróżniamy trzy typy cukrzycy: Cukrzycę insulinozależną (typ I) charakteryzującą się brakiem podniesionego poziomu insuliny na skutek zwiększonego poziomu glukozy po posiłku co odpowiada cukrzycy młodzieńczej u insulinoniezależną (typ II) przy której wprawdzie poziom insuliny jest prawidłowy, ale zaburzeniom ulegają interakcje między receptorami komórkowymi a tym hormonem, najczęściej na skutek typu III czyli stan przedcukrzycowy lub „cukrzyca potencjalna” określana jest w przypadku prawidłowego lub podniesionego poziomu insuliny przy nie przekroczonym progu nerkowego i nieprawidłowej reakcji na test tolerancji glukozy. Cukrzyca jest zaburzeniem natury hormonalnej stąd wzrost innych hormonów może również powodować jej ujawnieni Mowa tutaj o hormonach diabetogennych takich jak: glikokortykosteroidy,tyroksyna,somatotropina,epinefryna. Prowadzą one do antagonizmu insulinowego skutkując pobudzeniem procesu glukoneogenezy czy zwiększeniem wydzielania insuliny. Również progesteron czyli hormon odpowiedzialny za utrzymanie ciąży poprzez wpływ na wydzielanie somatotropiny zwiększa ryzyko wystąpienia cukrzycy. Które zwierzęta są najbardziej narażone? Cukrzyca najczęściej dotyczy zwierząt w średnim i starszym wieku z pierwszymi objawami zauważalnymi w przedziale 7-9 lat. Częściej występuje u suk, zwierząt otyłych i kastrowanych kocurów choć zdarzyć się może praktycznie u każdego pupila bez względu na predyspozycje związane z płcią czy stanem fizjologicznym. Wśród psów najczęściej chorują: sznaucery miniaturowe,pudle,polskie owczarki nizinne,samojedy,psy z grupy terrierów. U kotów wśród chorych na cukrzycę przeważają te wysterylizowane, najczęściej płci męskiej, mało aktywne, otyłe i z reguły nie wychodzące z domu. Cukrzyca dając różnorodne objawy nie jest chorobą natychmiast prowadzącą do śmierci, bowiem poważne powikłania nie rozwijają się z reguły z dnia na dzień (wyjątkiem może być tutaj zaćma cukrzycowa, które może powstać w skrajnych przypadkach w przeciągu kilku dni, lub stan kwasicy ketonowej). Nie mniej jednak nie leczona prowadzi do bardzo groźnych konsekwencji dlatego bezwzględnie nie wolno jej bagatelizować. Jest schorzeniem wymagającym dużej uwagi właściciela, częstych kontroli poziomu cukru- glikemii, nie mówiąc już o stałym podawaniu zwierzęciu insuliny i to dożywotnio. Nie wolno na jakiś czas zaprzestać leczenia gdyż będzie to skutkowało bardzo silnym wzrostem poziomu glukozy we krwi i poważnymi konsekwencjami ogólnoustrojowymi w postaci kwasicy ketonowej. Podstawą leczenia pozostaje więc insulinoterapia w połączeniu z właściwym żywieniem. Nie da się bowiem skutecznie kontrolować poziomu cukru podając tylko insulinę bez właściwego rygoru żywieniowego. Czym karmić zwierzęta z cukrzycą? W diabetologii ludzkiej dokładnie określono składy dawek pokarmowych i zalecenia żywieniowe dla chorych na cukrzycę, podczas gdy w weterynarii istnieją na ten temat pewne rozbieżności i pojawia się wiele znaków zapytania. Jak dotychczas nie mamy dokładnych, nie budzących wątpliwości, diet optymalnych nawet w odniesieniu do podstawowych składników pokarmowych a więc białka, węglowodanów czy tłuszczy. Czy więc tak naprawdę nie wiemy jak żywić chore zwierzęta i działamy trochę po omacku, a może powielamy zalecenia ludzkie? Zdecydowanie nie, dokładnie znamy zalecenia żywieniowe i dzięki temu wiemy co podawać a tym samym możemy uzupełniać leczenie preparatami insulinowymi. Żywienie w przypadku cukrzycy ma zasadnicze znaczenie w procesie utrzymywania normoglikemii i nigdy nie może być pomijane. Dieta w cukrzycy insulinoniezależnej Wspomniałem o cukrzycy insulinoniezależnej czyli typu II, w której zaburzenia dotyczą interakcji glukoza receptory komórkowe a poziom insuliny często jest właściwy. Cząsteczki glukozy nie mogą dostawać się do wnętrza komórek co często spowodowane jest stanem nadwagi lub otyłości. Najprostszym a zarazem najbardziej skutecznym sposobem leczenia takich zwierząt będzie dieta zmierzająca do utrzymania optymalnej masy ciała. Ubytek kilku zbędnych kilogramów prowadził będzie do zniknięcia zaburzeń na poziomie błony komórkowej i tym samym warunkował prawidłowy poziom insuliny bez schudnięcia może w tym przypadku okazać się zupełnie nieskutecznym teorii dieta każdego chorego osobnika powinna zawierać wszelkie niezbędne składniki pokarmowe, a każdy posiłek mieć w miarę zbliżoną ich kompozycję. Niezwykle istotna jest również regularność posiłków, które w miarę możliwości powinny podawane być w stałych porach dobowych. Każdy opiekun chorego zwierzęcia powinien doskonale wiedzieć kiedy podać podopiecznemu coś do jedzenia, szczególnie w kontekście podawanej insuliny i jej szczytu działania. Ze względu na porę podawania insuliny i jej szczyt działania (inny dla każdej insuliny) pierwszy posiłek, około 50 % zalecanej dobowej ilości, powinien być zjedzony w ciągu 2 godzin od porannej dawki insuliny, następny zaś około 6 godzin później. Wielu lekarzy zaleca odmienną kolejność, tzn. najpierw karmimy zwierzę a następnie podajemy insulinę. Niedopuszczalna jest sytuacja gdy zwierzę dostaje zastrzyk z insuliną i nie pobiera pokarmu gdyż może to skutkować bardzo poważnymi powikłaniami, łącznie z silną zagrażająca życiu hipoglikemią. Musimy więc dokładnie sprawdzać czy zwierzę pobrało podaną karmą z miseczki a nie tylko ograniczać się do jej sukcesywnego nasypywania. Najłatwiejszym sposobem żywienia cukrzyków jest więc stosowna, gotowa dieta komercyjna, wilgotna o niskiej zawartości węglowodanów lub sucha również o obniżonej ich zawartości. Przeciwwskazane są natomiast karmy półwilgotne lub półsuche z uwagi na zawartość dwucukrów i glikolu propylenowego. Składniki te niezwykle utrudniają utrzymanie stabilnego poziomu cukru we krwi. Indeks glikemiczny Co to jest indeks glikemiczny i czego unikać w diecie cukrzycowej? Z zawartością cukrów w diecie nieodłącznie związane jest pojęcie indeksu glikemicznego. Indeks glikemiczny (IG) jest polem powierzchni pod krzywą odpowiedzi glikemicznej. Mierzony jest w czasie 2 godzin po zjedzeniu 50 g przyswajalnych cukrów występujących w produkcie i określony stosunkiem do odpowiedzi glikemicznej uzyskanej z tej samej ilości węglowodanów pochodzących z referencyjnej glukozy (IG 100). Co dla nas istotne – im niższy IG tym mniejszy wzrost glukozy po posiłku. W żywieniu zwierząt chorych na cukrzyce generalnie powinniśmy wybierać składniki z niskim IG. Wysokość IG zależy od bardzo wielu czynników, jak choćby od ilości i rodzaju zjedzonych węglowodanów czy zastosowanej metody przetwarzania pokarmu i stopnia jego rozdrobnienia. Tabele określające dokładne wartości IG znajdziemy powszechnie w Internecie i warto z nich korzystać. Przykładowa tabela: produkty i ich indeks glikemiczny ProduktIndeks glikemicznyKukurydza słodka54Kasza gryczana ugotowana53Groszek zielony w puszce50Ryż Basmati50Bataty50Płatki owsiane50Laktoza46Fasola różowa40Ryby38Jogurty36Quinoa35Mięso chude35Marchew surowa30Mleko pełne 3%27Orzechy22Warzywa zielone, pomidory, bakłażany, cukiniaponiżej 15Przykładowa tabela zawierająca produkty o niskim IG Z pojęciem indeksu glikemicznego wiąże się ładunek glikemiczny (ŁG) czyli wartość liczbowa uwzględniająca ilość i jakość cukrów w pokarmie Generalnie im większy ładunek glikemiczny tym wyższy wzrost stężenia glukozy po posiłku. Jak więc widzimy w przypadku cukrzycy chyba najważniejsza rola przypada węglowodanom w diecie. Te z grupy cukrów prostych są łatwo i szybko wchłaniane z przewodu pokarmowego powodując duże wahania glukozy we krwi podczas gdy węglowodany złożone zmniejszają to niebezpieczeństwo. Cukry złożone muszą zostać zmetabolizowane, rozłożone na krótsze fragmenty co wymaga od organizmu czasu i zaangażowania pewnych procesów metabolicznych ale jednocześnie nie powoduje to gwałtownego skoku glukozy. Wykluczmy więc z diety naszych chorych pupili te produkty zawierające cukry proste jak choćby karmy półmokre (półwilgotne) a wybierzmy karmy suche czy karmy mokre, które nie powodują tak znaczących skoków. Gotowe zbilansowane karmy suche o niskiej zawartości wody odznaczają się wysoką zawartością skrobi będącą wielocukrem. Zanim zostanie ona wchłonięta podlega procesowi powolnemu procesowi trawienia co minimalizuje ryzyko hiperglikemii. Skrobia może pochodzić z różnych źródeł ale najważniejsze jest aby cechowała się jak najniższym indeksem glikemicznym. Cechy takie najlepiej spełniają jęczmień i sorgo i to one są zalecane w żywieniu zwierząt z cukrzycą. Powinno unikać się za to ryżu, szczególnie tego białego cechującego się wysokim indeksem glikemicznym. Węglowodanami złożonymi jest również włókno pokarmowe, które odgrywa korzystną rolę w przypadku zwierząt z cukrzycą. Po pierwsze wydłuża ono czas przechodzenia pokarmu przez przewód pokarmowy czyli pasaż jelitowy co skutkuje dłuższym, stopniowym wchłanianiem węglowodanów. Po drugie zmniejsza koncentrację energii w diecie co również jest działaniem niezwykle korzystnym. Dodatek włókna do gotowej diety np. w postaci otrębów żytnich, jęczmiennych czy pszennych ogranicza po posiłkowy wzrost stężenia glukozy. W cukrzycy bowiem nie zawsze mamy sytuację optymalną cechująca się brakiem wahań glukozy, a bardzo często nie udaje się zapobiegać skokom glukozy mimo stosowania leczenia. Co do rodzaju włókna naukowcy nie do końca są zgodni. Jedni twierdzą że lepsze jest włókno rozpuszczalne a inni dowodzą wyższości tego nierozpuszczalnego. Jak byśmy nie sądzili, ważne jest aby zwiększyć ilość włókna a mniejsze znaczenie ma chyba jego rodzaj. Karmy zawierające włókno pokarmowe wykorzystywane są również w żywieniu chorych kotów, których metabolizm oparty jest głownie na białku pochodzącym z upolowanych drobnych zwierząt. Udowodniono wysoką skuteczność diety z zawartością celulozy rzędu 12-14 % s. m. Coraz częściej jednak zaleca się karmy o niskiej zawartości węglowodanów i wysokiej zawartości białka. Żywienie takim rodzajem karmy w niektórych przypadkach pozwala nawet na zaprzestanie leczenia insuliną. Generalnie wiec stosujemy u kotów karmy niskowęglowodanowe i wysokobiałkowe. Najważniejsza jest tutaj niska zawartość cukrów, która nie powinna przekraczać 15 % suchej masy. Takie żywienie w przeciwieństwie do psów, zwiększa szanse remisji lub nawet wyzdrowienia a na pewno wydłuża życie kotów. Tak na marginesie: cukrzycy psów nie wyleczymy definitywnie, u kotów jest to możliwe co wiąże się z zaprzestaniem iniekcji insuliny. Wystrzegamy się stosowania karm wysokotłuszczowych gdyż to nie tłuszcz a białko „zastępuje” niejako węglowodany u kotów (u kotów mamy niską aktywność enzymów trawiących cukry, które są wytwarzane z białka czyli zjedzonego mięsa). Gotowe diety cukrzycowe komercyjne W żywieniu psów i kotów chorych na cukrzycę panuje powszechny pogląd, że najlepszym sposobem ich żywienia i kontrolowania skoków glukozy są gotowe karmy komercyjne. Niewątpliwie zaletą ich jest stały skład, zawartość składników odżywczych ściśle kontrolowana. Dzięki temu mamy pewność, że o określonej porze dajemy naszym pupilom wiadomą ilość energii i innych składników odżywczych. W większości przypadków takie żywienie rzeczywiście przynosi korzystne efekty, ale nie zawsze. Czasem musimy wykazać się nie lada inwencją, sporą wiedzą i własnym czasem aby przygotować posiłek samodzielnie. Nie wszystkie też zwierzęta będą dobrze tolerowały gotowe karmy. Pomijam już tutaj kwestie finansowe i fakt, że nie każdego stać na zakup weterynaryjnej karmy komercyjnej. A rynek naprawdę widząc problem cukrzycy i coraz więcej nowych przypadków wychodzi naprzeciw oczekiwaniom właścicieli i oferuje naprawdę duży wybór karm specjalistycznych. Widzimy więc jak niezwykle istotne jest indywidualne podejście do każdego przypadku z osobna a nie traktowanie cukrzycy szablonowo i schematycznie. Jak już pisałem zwierzęta otyłe i z nadwagą należy odchudzić co bez wątpienia nie jest procesem łatwym. Wymaga dużego samozaparcia, cierpliwości i konsekwencji właściciela a także musi przeprowadzane być stopniowo. Utrata 1 % masy ciała według obecnych zaleceń jest jak najbardziej prawidłowa i zalecana a przede wszystkim bezpieczna dla zwierzęcia. W odchudzaniu nie chodzi bowiem aby było szybkie ale skuteczne, trwałe i bezpieczne dla pacjenta. Stosujemy karmy o mniejszej koncentracji energii lub większej włókna pokarmowego. Oczywiście wszystko w granicach rozsądku, pies czy kot nie jest bowiem przeżuwaczem i na samych roślinach zielonych długo nie pożyje. Dodatkowo zbyt duża zawartość włókna skutkować może niechęcią w pobieraniu pokarmu lub zwiększona ilością kału a nawet biegunką. Można również zmniejszyć zawartość tłuszczu w diecie co jest zgodne z dietą cukrzycową. Suplementy diety w cukrzycy Wykorzystując żywienie w leczeniu cukrzycy nie sposób zapomnieć o różnorodnych suplementach diety. Pierwotnie suplementy diety stosowano w dietetyce ludzkiej gdzie udowodniono ich korzystne działanie i skąd zostały zaadoptowane do weterynarii. Niektóre składniki diety mogą wpływać pozytywnie na kontrolę poziomu glukozy we krwi. Cynk Do składników korzystnie wpływających na poziom glukozy we krwi należy własnie cynk, który w niskich dawkach stymuluje uwalnianie insuliny, a w wysokich ten proces hamuje. Chrom Chrom w połączeniu z kwasem nikotynowym, glutaminowym, glicyną i cysteiną, zasłużył sobie na miano czynnika tolerancji glukozy poprzez sprzyjanie wyższej tolerancji i absorpcji cukrów przez komórki docelowe. Chrom jest pierwiastkiem biorącym udział w metabolizmie węglowodanów i tłuszczów. Niedobór chromu może skutkować rozwojem insulinooporności gdyż umożliwia on przenikanie glukozy do komórek docelowych. Przeprowadzono doświadczenia żywieniowe, które potwierdziły jego praktyczną skuteczność. Inne dowodziły z kolei brak skuteczność jednocześnie wskazując na duże bezpieczeństwo stosowania tego pierwiastka. W wielu krajach np. USA dostępne są suplementy zawierające pikolinian chromu przeznaczone do stosowania u psów. Uchodzą one za bezpieczne, nie wykazujące działań ubocznych i wielu właścicieli je stosuje wierząc w skuteczność. Inne suplementy i witaminy Duża grupa suplementów wykazuje działanie pośrednie polegające na przeciwdziałaniu otyłości (np. L- karnityna), opóźniając procesy starzenia się organizmu (np. olej rybi i kwasy tłuszczowe krótkołańcuchowe), a jeszcze inne wpływają na metabolizm usprawniając różnorodne procesy (np. kwasy omega 3). Warto pamiętać, że stres oksydacyjny niekorzystnie wpływa na metabolizm glukozy i może przyczyniać się do wystąpienia powikłań w przebiegu choroby. Dodatkowo redukcja tłuszczu w diecie dla diabetyków powoduje często zmniejszenie ilości witaminy E i A dostępnej w pokarmie i tym samym może skutkować ich niedoborami. Dlatego powinniśmy dążyć do uzupełnienia tych witamin. Pamiętajmy, iż poszczególne związki przeciwutleniające współdziałają ze sobą w walce z uszkodzeniami spowodowanymi przez wolne rodnikami i dlatego zaleca się stosowanie ich połączeń. Uzupełniajmy więc dietę cukrzyków o: witaminę E,witaminę A iwitaminę C,taurynę,luteinę. Pomocne może okazać się czerpanie z natury i korzystanie z preparatów naturalnych, ziołowych normalizujących poziom cukru czego przykładem mogą być preparaty roślinne z morwy białej czy przepękli ogórkowatej. Warto je stosować jako terapie wspomagająca nie zapominając oczywiście o leczeniu zasadniczym. Zmiana diety Zmiana diety Jak w każdym przypadku zmiana diety powinna następować stopniowo i powoli co pozwala zminimalizować ryzyko zaburzeń żołądkowo jelitowych. Dodatkowo pozwala zwierzętom przyzwyczaić się niejako do nowej karmy i chętnie ją pobierać. Na koniec należy też wspomnieć nieco o stosowaniu cukrów prostych, które jak pisałem nie są generalnie zalecane z uwagi na gwałtowne podnoszenie poziomu glukozy we krwi. Są jednak sytuacje gdy musimy szybko podwyższyć poziom glukozy w organizmie. Cukrzyca jest chorobą cechująca się hiperglikemią ale zawsze musimy liczyć się tez z sytuacją odwrotną kiedy następuje nagły spadek cukru. Hipoglikemia jest stanem niezwykle niebezpiecznym zagrażającym życiu i manifestującą się szybko narastającymi objawami: wzmożonymi odruchami,drgawkami,rozszerzonymi źrenicami,bladymi, zimnymi i wilgotnymi błonami śluzowymi,śpiączką hipoglikemiczną. Wtedy to właśnie powinniśmy bezwzględnie podać psu czy kotu łatwo dostępne węglowodany w postaci rozpuszczonego w wodzie miodu lub zwykłego cukru, który szybko podniesie niebezpiecznie niski poziom glukozy we krwi. Pamiętajmy, że zawsze kiedy mamy wątpliwości czy nasz podopieczny jest w stanie hipoglikemii czy nie, mniejszym złem jest podanie glukozy nawet gdy spowoduje ona stan hiperglikemii. Dieta domowa w cukrzycy Domowa dieta cukrzycowa Na koniec warto napisać nieco o samodzielnym przygotowaniu posiłków w domu przez właściciela. Jak w przypadku każdej z chorób, żywienie specjalistyczne wymaga dużej wiedzy, wysiłku i samozaparcia właściciela, oraz może wiązać się z większymi kosztami. Wychodząc jednak naprzeciw grupie posiadaczy psów i kotów przeciwnych stosowaniu gotowych karm komercyjnych, który uznają je za „mało zdrowe” chciałbym zaproponować przykład karmy złożonej z powszechnie dostępnych składników. Otóż chore na cukrzyce zwierzęta możemy żywić stosując: gotowane mięso drobiowe (indyk, kurczak) w ilości 1/3 dawki,gotowany ryż w ilości 1/3,gotowane warzywa w takiej samej proporcji. Powinniśmy jednak wybierać ryż brązowy lub dziki, jednocześnie unikając raczej tego białego z uwagi na wysoki indeks glikemiczny (IG na poziomie 60-70). Lepszym źródłem węglowodanów wydaje się jednak pszenica, kukurydza lub mniej dostępne sorgo. Można również stosować gotowane, ciepłe ziemniaki lub kasze. Zawsze wybierajmy te składniki z niskim IG, które nie będą zbytnio podnosiły poziomu cukru po posiłku. Podsumowanie Odpowiednia dieta wspomaga leczenie cukrzycy Reasumując: cukrzyca zwierząt towarzyszących bez wątpienia stała się jedną z najczęściej występujących chorób cywilizacyjnych, której częstotliwość występowania, podobnie jak u ludzi, zdecydowanie rośnie. Nic też nie wskazuje na to aby ten trend miał się w najbliższych latach zmienić… Stąd znajomość odpowiedniego żywienia wydaje się wiedzą niezwykle przydatną praktycznie. Warto wiedzieć czego unikać, a co stosować i tak zmodyfikować dietę chorych zwierząt aby łatwiej kontrolować poziom glikemii. Czasem odpowiednie żywienie może wręcz doprowadzić do zupełnego wyleczenia co może mieć miejsce u kotowatych. Wykorzystujmy więc to wszystko co może spowodować, że chorowanie stanie się bardziej komfortowe a poziomu glukozy łatwiejsze do ustabilizowania. Tym samym również groźne dla życia sytuacje jaką bez wątpienia jest hipoglikemia nie będą występowały a nasze zwierzęta dłużej pozostaną z nami w dobrym zdrowiu czego wszystkim gorąco życzę. Chcesz dowiedzieć się więcej na temat diety cukrzycowej u kota i psa? Opublikuj komentarz pod artykułem, odpiszę tak szybko jak to możliwe.

ile powinien jeść pies 30 kg